پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند:
خداوند تبارک و تعالی فرمود: وقتی دانستم که یاد و ذکر من، بر قلب بنده ام مستولی است، او را به درخواست و نجوای با خود مایل می کنم. پس چون بنده من چنین شد، بر من عاشق می شود و من نیز به او عشق می ورزم. پس از آن، اگر بنده خواست مرا فراموش کند، من خود، بین او و فراموشی اش حائل میشوم.
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد ما به او محتاج بودیم، او به ما مشتاق بود (حافظ)
